ZIKLO KROSAREN HASTAPENAK ARRASATEN

Arrasateko txirrindularitzaren historian 1959 urtea da ziklo krosaren abiapuntua, behintzat antolatzeari dagokionez. Urte hartako abenduaren 20an izan zen espezialitate horretako lehen lasterketa eta Juventud Deportiva Mondragón izan genuen eratzailea, Jose Luis Etxebarria eta bere lan taldearen esku hartze zuzenarekin. 

Egun hartako 3´45etan ekin zioten txirrindulariek Santo Tomas I Sari Nagusiari eta Iturripe futbol zelaia izan zen irteera eta amaierako puntua. Honako ibilbidea markatu zuten antolatzaileek: Iturripeko inguruari bi bira eman ondoren, Metaliturri, Gorriko, Uribe, Santa Agedako errepidea, Erguin, Usetxe, Zarugalde, Kondekua, San Jose ikastetxea, Gazteluondo, Bazter Alai, Igokundeko ikastetxea, Atxaren zelaia, Iberdueroko tontorra eta, behin Malatoa igaroz gero, Iturripe. Zazpi bider egin behar izan zuten txirrindulariek ibilbidea, 23 kilometro denera.

Hogei txirrindularik eman zuten izena eta horien artean Burgoseko Jose Luis Talamillo zegoen, Espainiako orduko txapelduna. Baina ez zen Arrasateko irabazlea izan, Urkizar tolosarra baizik. Itxuraz, azken metroetan Talamillo okertu egin zen eta beste bide bat hartu zuen zuzenaren ordez… eta atzetik zetorkion Urkizar gipuzkoarrarentzat izan zen garaipena. Beste txirrindularien artean nabarmendu behar da Aramaioko Aldabe anaien parte hartzea. 

1960ko abenduaren 18an eman zen II Sari Nagusia eta irabazle berri bat gertatu zen, urte luzez ziklo krosean argi bereziz ibili zen Alfredo Irusta kantabriarra, hain zuzen. Egun hartan oso eguraldi kaskarra pairatu bide zen eta ohiko zirkuituari sei bira eman zizkioten parte hartu zuten hamabi  txirrindulariek. Pablo Arsuaga izan zen bigarren sailkatua.

Bi Sari Nagusi horien antolatze lanarekin oso gustura geratu ei ziren Gipuzkoako Federazioan eta   Arrasateko Juventud Deportiva Mondragonen txirrindulari sailari 1961ko Espainiako Txapelketa eratzea eskatu zitzaion. Eta horrela egin ere, 1961eko otsailaren 12an. Jose Luis Etxebarria eta bere lan giza taldea beharrean jarri ziren eta oso zirkuitu polita prestatu zuten:

Iturripe, Gorriko baserria, Uribe baserria, Uribarri auzoko bidegurutzea, Gautxori, Uribarriko parrokia, Santutxu, Santa Agedako errepidea, Erguin baserria, Usetxe, Arrasate pasealekua, Iberdueroko tontorra, Atxaren zelaia eta Iturripe, Malatoa zeharkatuz. Ibilbidea Coca Colaren 3000 banderatxorekin zegoen markatuta.

Bi txirrindulari ziren egun hartan faboritoak txapelketa poltsikoratzeko: Jose Luis Talamillo, ordura arteko txapelduna, eta Anton Barrutia durangarra, txapeldun zer zen ere aurretik bazekiena. Biak lagunak ziren eta biak herriko “Toki Ona” ostatuan lojatu ziren lasterketa denboraz prestatzeko. Ikaragarrizko jendetza bildu zen egun hartan Arrasatera: Gasteiztik tren berezi bat irten zen Arabako zaleekin; eta Gipuzkoa zein Bizkaiko autobus ugari heldu ziren.

Antolatzaileek sari batzuk iragarri zituzten: 6.000 pezeta eta Gipuzkoako gobernadore zibilaren garaikurra garailearentzat; bigarrenarentzat, 4.500 pezeta eta Gipuzkoako Diputazioaren garaikurra; eta hirugarrenarentzat, 3.500 pezeta eta Arrasateko Udalaren trofeoa. Lasterketa denboraren barruan amaitzen zuten sari gabekoentzat antolatzaileek ehuna pezeta agintzen zituzten. Berrogeita lau txirrindularik eman zuten izena.

Otsailaren 12ko goizean Arrasate jendez borbor zegoen. Antolatzaileek xehetasun guztiak lotu zituzten eta txirrindulariak eroso sentitu ziren zirkuituan. Azkenean, hogeita hamazortzi izan ziren irteeran zeudenak. Eta lasterketari goizeko 11´30etan ekin zioten txirrindulariek. Ondoko hauxe izan zen lasterketaren nondik norakoa, DVren Arrasateko Chema korrespontsalari zor zaiona:

Sailkapenean, beraz, Anton Barrutia agertu zen lehen tokian; Talamillo bigarrenean eta Alfredo Irusta hirugarrenean. Laugarrena eta aurreko hiruekin Hannoveren izango ziren Munduko Txapelketarako hautatua, Mikel Urkizar izan zen. Diodan, aukera aprobetxatuz, esateko Alemaniako lasterketa hartako txapelduna Rolf Wolfshohl izan zela eta bigarrena Renato Longo. Biak laster oso ezagunak egingo ziren Arrasaten.

Txapelketako antolatzeari buruzko laudorioak ugaldu egin ziren hurrengo egunetan prentsan:

“El éxito de organización fue aún más apoteósico y la sección ciclista de Juventud Deportiva Mondragón, en su corto historial, en sus tres años escasos de existencia, se apuntó una victoria; una victoria muy difícil de superar porque no hubo ni siquiera un fallo mínimo de organización, prueba palpable de los trabajos realizados desde hace muchos meses”

Anton Barrutia garailea, Iturripen

Alejandro Del Caz Espainiako Txirrindularitza Federazioko presidentearen hitzak dira ondokoak:

“Son excelentes los organizadores. No hace todavía mucho, cuando vine a Mondragón al festejo de la Virgen de Dorleta, patrona de los ciclistas, me impresionó su comportamiento. En aquel entonces me pidieron el Campeonato de España que hoy ha tenido lugar. Trabajé para que su deseo se cumpliera, como pienso trabajar para traer a Mondragón el campeonato del mundo”

Zoritxarrez Arrasaten ez zen inoiz Munduko Txapelketa jokatu, 1961ean bertan gure herrian nazioarteko norgehiagoketak eratzen hasi zen arren.

Espainiako txapelketarekin amaitzeko, diodan, sarien banaketa udaletxean egin zela lasterketa amaitu bezain laster eta jarraian bazkari batekin oparitu zien herriko udalak … txirrindulariei? Ez, agintariei eta prentsa eta irratiko kazetariei. Txirrindulariak, poliki poliki, bakoitza bere etxera!

Argazkiak: JMVM

Arrasateko txirrindularitzari buruzko gehiago

https://txemax3.blogspot.com/2018/05/arrasateko-sociedad-sport-txirrindulari.html

https://txemax3.blogspot.com/2019/01/txirrindularitzaren-hastapenak.html