urtarrila 13, 2016

GALARRA LEIZEA DESKUBRITU ZUEN GIZONA

Artikulu hau, astelehenetik egubakoitzerarte urte osoan txintxo-txintxo mendira joaten diren Jose Luis Ezkurra, Pako Azpiazu, Javier Atxa, Jose Jesus Azkoaga, Antton del Campo, José Fernández, Jose Luis Galdos, Rafael Leturia eta Javier Rincon lagunei dago eskainia.
Udalatx, aldizkariko grabatu batean

Aurreko batean jakin genuen Udalatx mendiari buruzko artikulu bat publikatu zela 1846ko otsailaren 22an argitaratua, “La peña de Udala” tituluarekin, “El Semanario Pintoresco Español” aldizkarian. Oraingo honekin emango diot amaiera, baina ikusiko dugun bezala, sartu-irten bat egingo dut ondoko lerroaldeak dakarkigun informazioa txukuntzen eta aberasten. Segi dezagun aipatu artikulu hura irakurtzen: 
“Al presente los labradores que en esta parte de la montaña habitan, cuando trabajan en sus heredades suelen hallar una greda roja, en la que está el mineral, y la transportan a las ferrerías inmediatas. Encuéntrase igualmente en los mineros de Udala plomo, algunos metales y bol-arménico (1) en abundancia. En el medio de aquella peña y a corta distancia del caserío Galarraga se halla una extensa caverna caliza, descubierta a principios del siglo

Galarra leizea, aldizkariko grabatu batean
pasado por D. Manuel Gaytán de Ayala, Marqués de Aravaca. Un arco natural, cuya altura no pasará de cuatro pies, da ingreso a una pequeña gruta, que viene a ser el vestíbulo de aquel palacio subterráneo, y en su desnivelado suelo aparece la oscura y estrecha entrada de él. Pásase desde ésta al interior por una larga y peligrosa garganta, que inspira algún terror y no poca admiración a los que por la vez primera en tales parajes penetran"


Nioen bezala, aurreko lerroaldeak zalantza batzuk sorrarazi dizkidate eta argi apur baten bila aritu naiz. Konturatuko zen irakurlea Galarra(ga) leizea azaltzen zaigula testuan eta artikuluaren egileak dioenez lehen aldiz aztertu omen zuena Manuel Gaytan de Ayala izan zen. Pertsonaia hori, seguratarra jaiotzez, arrasatear jatorrizko Mikaela Andoin, besteak beste Bañez de Artazubiaga gutxia maiorazkoaren titularra zenarekin ezkondu zen, 1741ean Arabako Zalduondon. Arrasateko Iturriotz kaleko Bañez de Artazubiagaren jauregira pasatu ziren bizitzera. Gaytan de Ayala – Aravacako Markesa eta Villafrankako Kondea- Arrasateko alkatea ere izan zen. Baina oker bat dago aurreko paragrafoan: Manuel Gaytan de Ayalak ezin izan zuen “a principios del siglo pasado” Arrasateko leizea aztertu, 1721ean jaio baitzen Seguran.


Miguel Madinabeitiak, berriz, bere “Apuntes históricos de la Villa de Mondragón” idazki argitaragabean, dio:  

“Largo tiempo Estuvo ignorada de los moradores de la villa esta gruta hasta que una alegre comitiva llevando a la cabeza al jóven D. Manuel José Gaytán de Ayala, Conde de Villafranca de Gaytan y Marqués de Aravaca, penetró en su recinto en un día del año 1700, según se ve por una composición poética que entonces salió a la luz bajo el epígrafe de “El Milagro de GuipúzcoaÉl mismo remitió a Madrid conducto de D. Manuel Ignacio de Aguirre, Diputado en Corte por esta Provincia, y presentó en la Cámara de los Príncipes de Asturias varias piedras o cristalizaciones de esta cueva, hallándose otras en el Gabinete de Historia Natural y en particulares” 


Manuel Ignazio Agirre Madrilen diputatua izan zen, 1770 inguruan. Beraz, Galarra leizearen lehen ikerketa data horren inguruan kokatu behar delakoan nago. Eta ideia horretakoa da ere “Euskalerriaren alde” aldizkarian “La Cueva de Mondragón” tituluarekin “El milagro de Guipúzcoa”ko bertsoen argitarapena egiten duen Tolako Markesa ere, hain justu Manuel Jose Gaytan de Ayalaren ondorengoa, laugarren biloba.

Itxura guztien arabera, publikapen bat egin zuen Manuel Jose Gaytan de Ayalak berak eta


“El milagro guipuzcoano” titulu nagusiari honako azpitituluak segitu zion “rasgo poético en el que se describe la cueva de Mondragón descubierta en el año de 1700” Moldiztegiko akats tipografikoa izango zen, eta eskuizkribuan 1760 edo 1770 jarriko zuelakoan nago. “Euskalerriaren alde” aldizkariaren 1913ko berrargitarapena bultzatu zuen Tolako Markesak – Antonio Gaytan de Ayala bergararra-  zioenez, bere laugarren aitona Arrasateko alkate, sindiko eta prokuratzaile nagusia izan zen, eta Diputatu Nagusi bezala Gipuzkoa ordezkatu zuen 1756, 1772 eta 1779 urteetan. 

Alkate izatera 1767ko urtarrilaren lehenean heldu zen Manuel Jose. Eta oso oker ez banago, udal aktetan urte pare bat lehenagora arte ez zen agertzen udal kudeaketan. Egin zuenean milarista bezala ageri zen, eta “Marqués de Arabaca y de Tola” sinatzen zuen. Alkaterako aurkeztua izan zenean, berriz, Conde de Villafranca izenpetu zuen. Ezkondu bazen 1741ean eta Arrasateko bere lehen agerpen publikoa 1765ekoa bada, esan al genezake ez zela Arrasaten ordura arte azaldu? Gizon hura Arrasaten hil zen 1802ko urtarrilaren 23an.

Madinabeitiaren goiko idazkian harritu nauena da, arrasatear kronikagilea hain zorrotza izanik bere lanetan, nola ez zen konturatu Manuel Jose Gaytan de Ayala ez zetorrela bat 1700 urtearekin. Bestalde, “… hasta que una alegre comitiva llevando a la cabeza al jóven D. Manuel José Gaytán de Ayala” idazten duenean markesa ez zen hain gaztea, 49 urte baitzituen. 

Nola okertu zen Madinabeitia hainbeste? Egon naiz pentsatzen, deskubritzailea Manuel Joseren semea (Manuel María) (Arrasate, 1744) izan zitekeela, 1776an Arrasateko alkate izatera heldu zena, eta urte bat lehenago bere aita ordezkatu zuena prokuratzaile sindiko nagusi bezala. Baina “La Cueva de Mondragón” poema irakurtzean, garbi azaldu zait aurkitzailea Manuel Jose izan zela. 

Kopia ditzadan bertsoetako batzuk. Lehen ahapaldian deskribapen txikia egiten du egileak, Galarra leizean lehen aldiz ikusi zuenari buruz: 

“Lo que ocurre singular /es, el ver las paredes/ tenderse el cristal en redes/ y filigrana sin par / Es hermosura mirar / muros de cristal luciente / verás cristal que es corriente / verás cristal mal cuajado / verás cristal obstinado / en ser roca transparente / Vense a trechos sus figuras / todas hechas de cristal / sin arte, a lo natural/ que forman mil hermosuras / Perros de varias hechuras / hombres, fieras y ganados / toros, caballos, venados/ aquí sale un puerco espín / allí resalta un delfín / en montes, mar, selvas, prados. 

Bigarren ahapalditik, berriz, ondoriozta daiteke Manuel Jose Gaytan de Ayala markesa zela, baina inolaz ere gizakume apala, umila. Arranopola! Horixe da, horixe, lorak bere buruari botatzea: 

“Concluyo dando el honor / del hallazgo al que le toca / y no es alabanza poca/ ser Justicia y no favor / Halló esta cueva la flor / de los jóvenes que iguala / prendas y sangre en su gala / don Manuel José, quien es / por nacimiento marqués / y más, por Gaytan de Ayala” 

Amaitu dut oraingoz Galarra leizea lehen aldiz zientifikoen aurrean jarri zuen gizonaren gaineko deskribapena. Hurrengo batean leizearen nondik norakoaz arituko naiz.


(1)  Arcilla rojiza procedente usada en medicina, en pintura y en el arte de dorar.

Leizearen barruko argazkiak:  JMVM  

Galarrari buruzko artikulu gehiago:

http://txemax3.blogspot.com.es/2013/09/isabel-ii-san-valerixoko-leizean.html



iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina