Hogeitamar urte bete ziren iragan urtarrilean Aramaixo Kofradia jaio zela Arrasaten, eta hain justu martxoan betetzen dira hogeita hamar urte Kofradiak bere barne-aldizkariaren lehen zenbakia atera zuela. ARAMAIXO agerkaria oso xumea zen eta gehien bat Arrasaten bizi ziren aramaixoarron artean banatzen zen. Aramaixoko Udalak ere bere laguntzatxoa eskaintzen zuen, berrogeita hamar aleren truke.
Kofradiaren beraren helburuak betetzen laguntzera zetorren aldizkaria, hau da Aramaixoko kultura ezagutaraztera. Hiru hilabetean behin publikatu zen eta 1983ra arte iraun zuen. Oso bizitza laburra izan zuen, beraz. Azken zenbakia ezik, gainerakoak fotokopiaz argitaratu ziren, hain zuzen Caja Laboralaren zentraleko fotokopisteria-zerbitzuan. Prezio hobea lortu genuen, beste inon baino, halako zerbitzuekin lan egitea artean luxuaren hurrena zen garaian. Azken zenbakia, berriz, Pedro Ignacio de Barrutiari eskainia monografiko gisa, moldiztegian inprimatu zen. Aurrekontu bereziarekin jokatu ahal izan zen, Aramaixoko Udalaren kontura.
Aldizkariak Aramaixoko albisteak ematen zituen, mota askotakoak, baina gehien bat historiarekin, geografiarekin eta ohiturekin erlazionatuta. Noizean behin elkarrizketaren bat ere tartekatzen zuen, Arrasaten bizi zen aramaixoarren batekin burutua.
Efemeridea gogoratu nahi izan dut gaurkoan. Kofradia bera ere desagertu zen 1983an eta aldizkariak agertu nahi zuen mundu baten azkenetakoak zitezkeenak inprimatuta geratu zirelarik, hona aldatuko dut 1981eko ekainean, hau da, bigarren zenbakian, “Oraindik Aramaixon egin daiteke” titulupean argitaratutakoa:
“Gaueko 11´30ak dira eta Gantzagako Amilburu baserrian gizonak oheratu egin dira. Eskatzean ahiztarik gazteenak segitzen du azken lanei bukaera ematen ari. Bat batean atean jotzen dute. Zein izango den, eta bostehun metrora den beste baserri bateko gizona da –dei diezaiogun Patxi. Etxera sartzen da Patxi eta eskatzera doa. Inor ikusten ez duelako urduri jartzen da. Andreak galdetzen dio zertara etorri den:
- Musien eitteko bateonbat egongo zala uste naixonan.
- Ba... ohien jasak. Baña gure bok...
- Bai... deitixon anaiari. Baina ni etxera joan bijonat, nun nauen eztakixelako...
Eta gure Patxik bere baserriko bidea hartzen du. Handik ordu erdira ostera dago Patxi Amilburu baserrian, oraingoan beste bi lagunekin.
- Suerte ona euki jonat. Ondion jaikitta josenan eta...
Eta andreak anaia bat deitu du, ohetik atera eta sukaldera joateko erregutuz. Bere zain daude musean egiteko...”
Istorioa protagonistek eurek kontatu zidaten, gertatu zen egunaren biharamunean. Seguru nago Patxi eta beste lagunen jokaera, betiko desagertu zaigun bizimodu patxadatsuago baten azken isladapenetakoa dela.
Argazkiak: JMVM
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina